Vandaag kom Stichting De Ombudsman met een persbericht ten aanzien van de heropening van het meldpunt voor de behandeling van letselschade. Dit betreft de start van een vervolgonderzoek. Tijdens de televisie uitzending van 7 juli is in het programma Netwerk hieraan veel aandacht geschonken. Stichting De Ombudsman heeft letselschade slachtoffers opgeroepen om hun ervaringen te gaan delen en daarmee elkaar te gaan helpen. Hiervoor heeft de stichting een online enquête opgezet. De letselschadeslachtoffers en nabestaanden wordt gevraagd deze enquête in te vullen. (ga naar: enquête letselschadepraktijk) . Het is echter ook mogelijk om per telefoon aan dit onderzoek mee te doen. Stichting De Ombudsman doet al tientallen jaren onderzoek naar de praktijk van de letselschadebehandeling. In het persbericht staat verder te lezen dat de De Ombudsman in 2003 met een alarmerend rapport kwam met de titel “Letselschaderegeling: onderhandelen met het mes op tafel of een zoektocht naar de redelijkheid”. Volgens het bericht was dit voor het eerst dat op eenvoudige wijze werd blootgelegd wat alle betrokkenen allang wisten: dat in de letselschaderegeling het slachtoffer zelf maar al te vaak uit beeld raakt. Het bericht vervolgt met aan te geven dat dit rapport was ingeslagen als een bom. Zowel de branche met letselschade specialisten als Politiek Den Haag gaven aan dat er iets moest veranderen. Hiermee is het rapport de start geworden voor het opzetten van diverse verbeterings- en kwaliteits initiatieven. Mede hierdoor kwam de gedragscode letselschade en het keurmerk letselschade tot stand.
Op papier is het letselschadeslachtoffer er nu veel beter aan toe. Maar Stichting De Ombudsman wil weten of er ook écht iets is veranderd. Is een letselschadeslachtoffer nú beter af dan een paar jaar geleden? Of zijn alle goede voornemens van de letselschade-branche al weer in de vergetelheid geraakt? Zeker met de huidige kredietcrisis lopen we het risico dat alle betrokken partijen het niet meer zo nauw nemen met de diverse richtlijnen en normen. Stichting De Ombudsman geeft aan dat het weer gaat het onderzoeken hoe het in de wereld van de letselschade is gesteld. Naast de enquête onder letselschadeslachtoffers wordt in een aantal zaken gedetailleerd dossieronderzoek uitgevoerd. Aan de hand van dit onderzoek zal blijken of de letselschadebranche nu daadwerkelijk op de goede weg is. In het voorjaar van 2010 zal Stichting De Ombudsman haar rapport presenteren.
de praktijk in letselschadeland behelst
dat het slachtoffer voornamelijk middel
tot ‘gewin’ van de letsel-branche is.
11 juni 2007 kopte AD ‘slachtoffer van
de eigen advocaat’ dat is wat speelt.
het ingestelde keurmerk doet daar niets aan af. Evaluatie is nodig om de letsel
problematiek op het goede spoor te krijgen. tot nu toe spint louter de
‘rechtshulpverlener garen’ dat zal toch niet de opzet zijn?
Zeer geachte ombudsman ik heb op radar uw mededeling gevolgd en ben heel stil van geworden.
Ben het dupe geworden van een zware kop staart aanrijding en dateert van 17 juni 1997.
Het afgelopen 5jaar vecht ik nog steeds met UWV en specialisten die mijn klachten niet kunnen beoordelen,ze zien mij alsof ik aan het spelen ben,waarbij de huis arts een brief geschreven heeft dat hij niet aan het spelen is met zijn klachten,ik kan het goed begrijpen dat velen het dupe hiervan worden.
En ook niemand kan mij pijn en ontstane klachten begrijpen!
Ik hoop een goede voorbeeld te zijn,dan met de vriendelijke groet Ronald
Geachte Ombudsman,
Ook ik zit nog steeds met een naar gevoel van de gevolgen van een verkeersongeval.
Verzekeringen, Rechters, het UWV en niet te vergeten de noodzaak om een Advocaten te nemen.
Dit moet veranderen.
Ik heb om deze ellende niet gevraagd. Alles in het werk gesteld om te genezen, werk te zoeken.
Eenige hulp van welke instantie dan ook blijft achterwegen.
Als je eenmaal slachtoffer bent, dan blijf je dat de rest van je leven. Je word behandeld als een stuk vuil, dat nutteloos is geworden.
Jammer dat het zo moet gaan hier in Nederland, worden slachtoffers in Europa ook zo behandeld, zeker als het aan onze premier Balkende ligt, het is niet te hopen dat hij de eerste prezident woord.
Vriendelijke groet,
Rob Klunne
ik lees hier precies wat mij sinds 2005 ook overkomt. iedereen heeft profijt van mijn verkeersongeval, behalve ik zelf. specialisten, advocaat, verzekeringsdeskundigen, fysio, huisarts, uwv, psycholoog, revalidatie-artsen, enz allemaal rijk geworden van mijn ongeluk. ikzelf heb nu gehoord na 5 jaar dat ik gek verklaard ben door d tegenpartij en de verzekeringsartsen en dat ik geen enkele schade heb overgehouden aan mijn ongeval. zelf loop ik dus met een kappotte schouder, evenwicht en concentratiestoornissen, slapeloosheid, hoofdpijn en nekklachten rond, maar verder ben ik volledig genezen verklaard door deze mensen die allemaal stuk voor stuk aan mij verdienen. want niemand brand zijn handen aan een geval als ik. stel je voor dat je zelf in het afvalputje valt! nee ik weet nu hoe onze beschaafde burgers van nederland met hun slachtoffers omgaan. je moet slachtoffer blijven en verder vooral niets zelf proberen te ondernemen of terug te zeggen, want dat springen ze nog een keer of 10 in je nek om je duidelijk te maken aan welke kant je hoort. ik doe elke dag mijn best om niet echt slachtoffer te worden van deze kafkaanse terreurbeweging!
elka
Beste Ombudsman,
Allochtonen zijn in het geheel uitgeleverd aan de goede wil van belangenbehartigers of advocaten, grote communicatie problemen, geen voorlichting over rechten en plichten.
Ik ben benieuwd of er voor deze doelgroep een een andere aanpak en voorlichting tot stand gaat komen.
Geachte ombudsman,
Ik laat nooit meer een letselschaderegelaar mijn zaak behandelen. Je wordt alleen bedonderd. Men kan beter een advocaat in acht nemen, want de belangenhartigers verdienen aan jouw ellende, en kunnen niets schelen hoe het met je gaat.
” WIJ LEVEN IN EEN CORRUPT LAND”, en ik zal nooit meer stemmen.
ik heb een ongeluk gekrijgen in het jaar 2000 in een ziekenhuis. ik ben ruim 11 jaar aan het procederen, ik ben op groeve manier aan kant gezet, zo dat de tegen partij nooit hoeft te betallen.
maar ik blijf door gaan